Hayat Işığım

https://open.spotify.com/track/6qzTbAFDX82BxJIBbdKPH8?si=cde63e5c53bc4421

https://open.spotify.com/track/3t1VZbZdGhErxXiYQs3iek?si=37a43e77fb064dbb

https://open.spotify.com/track/7ipgKXOT2TgMbsbw51sSbh?si=50fd9b044719459e

Uzun zamandır bir şeyler yazmak için kendimi dinliyorum. Hayatta birçok şey oluyor ama pek çoğunu yazmaya değer bulmuyorum. Şu an yazılmaya değer çok derin ve samimi bir konum var ve duygu düşüncelerimi buraya aktarmam şart oldu.

Benim hayatımın iki dönemi var. Işığı bulmadan öncesi ve sonrası diyorum bu dönemlere.

Işık hayatıma girdiğinde umut bahçeleri yeşerdi içimde. Aydınlık bir dünya varmış ve ben yeni keşfetmişim gibiydi. Hani içimizden hep düşünürüz, bu yaşadığımız gerçek hayat değil, şu an olmam gereken yerden çok uzaktayım diye.. tam da öyle bir dönemde evren bana bir ışık yolladı. Ben ışığı buldum ve çok heyecanlandım. Işık bana rehber oldu. Yol oldu, yoldaş oldu. Bana hayatı öğretti. Her zaman yanımda oldu ve beni aydınlattı. Sıcacık, şefkat dolu, tertemiz bir enerji ile doluydu. Karşılık beklemeden sadece iyiliğimi isteyen bir ışıktı bu. Size bunun nasıl hissettirdiğini anlatamam tam anlamıyla belki.. yaşamak çok başka çünkü. İnsanın kendini güvende hissetmesi, korunduğunu hissetmesi çok başka.. Ben ışığı bulmadan önce hep kendi başıma çeşitli mücadeleler verdim. Sesimi bir tek ben duyar, bir tek ben dinler, bir tek ben anlardım. Işık geldiğinden beri kendimden başka biri beni dinledi anladı. Kendimden başkasına anlatabiliyordum artık. Başıma ne gelirse gelsin ışık yanımda duruyodu ve beni koruyodu. Işığa ağlardım, içimi ışığa dökerdim ama o hiç sönmezdi beni aydınlatmaya devam eder göz yaşlarıma teselli olurdu. Işık benim daha da parlamam için elinden geleni yapıyordu ama ben ışığın rahatlığına o kadar alışırdım ki daha da parlamak için çaba gösteremezdim. Küçük bir kız çocuğuydum hep..büyüyemezdim. Keşke ışığın gücüne layık olup biraz büyüyebilseydim.. Işık benim en iyi versiyonum olmamı istiyordu hep. Oysa ben onun yanında küçük bir kız çocuğuydum hala.. İçimde çok derin yaralar var. Işığım beni koruyup kolladı yaralarıma merhem oldu hep.

Ama şimdilerde ışığım sönmek üzere ve benim elimden hiçbir şey gelmiyor. Tek yapabileceğim şey ışığıma son bir kez aydınlık kalabildiğimi göstermek. Her şeye rağmen parıldayabildiğimi gösterebilmek..

Hem çok üzülüp hem üzüntümü içime saklayıp hem de iyi olacağıma söz vererek yazıyorum bu yazıyı. Hepsini aynı anda yaşamak inanın çok zorluyor beni şu sıralar. Geceleri huzurla uyuyamıyorum. Gözlerimi sımsıkı kapatmam gerekiyor göz yaşlarım dışarı akıp sel olmasın diye.. İçimdeki duygular daha fazla sıkışmasın diye şimdi buraya yazıyorum. Duygularımı göz yaşlarıma dökmenin sonu yok belli ki ve ben yazıya dökmeye çalışacağım..

Hayatta kendimizden başka hiçbir şeye sahip değiliz. Bazen şansımız açık olur ve elimizden tutanlar olur. Onların da bir vakti var, görevlerini tamamlayıp giderler. Ne kadar çok seversek sevelim herkes bir gün gider. Önemli olan birlikte geçirdiğin vakitte neler öğrendin, sana neler kattı, nasıl dersler aldın.. Bazı insanlar vardır. Onlar hayatınızın ışığı olur. Size rehberlik etmek için gelirler. Benim ışığım benim hayatımın başlangıcı oldu. Bana kardeş oldu, ailem oldu. Her zaman en büyük destekçim oldu. Onu çok seviyorum. Hep de sevgiyle hatırlayacağım. Şimdi onun söndüğünü izlemek beni çok üzüyor, o çok hasta ve yakında gitmek zorunda. Onu çok fazla özleyeceğim. Hep kendime hatırlatacağım şey, onun benim çok güçlü biri olmamı istediği olucak. Onun için çok güçlü olucam, bana öğütlerini küçük bir kız çocuğu rahatlığıyla dinlerdim eskiden. Şimdi aynı öğütleri kendimi geliştirmek için yeniden dinleyeceğim ve büyüyeceğim. Tıpkı ışığımın bana verdiği aydınlığın göstermeyi hedeflediği görünümümdeki gibi.. Meğer büyümek ne zormuş. Ne fedakarlıklar, ne büyük kayıplar istiyormuş. İnsan böyle mi olgunlaşıyormuş bu hayatta? Küçük bir kız çocuğu olmak ne rahatmış.. seni koruyan birinin olması..hatalarını telafi eden birinin olması.. yanında ağlayıp şikayet etme lüksünün olduğu birinin olması.. Ama hayat buymuş.. olgunlaşmanın vakti elbet geliyormuş. Keşke ışığım da görebilseydi.. o güçlü, aklı başında günlerimi.. En çok buna üzülüyorum. Ona göstermek isteyip de gösteremeyeceğim şeyleri düşününce içim paramparça oluyor. Sizi büyüten koruyup kollayan insanların yanınızda olamayışı, ona anlattığınız hayalleri yaşadığınızı göremeyişi hayatın çok acı gerçeği olabiliyormuş. Ben tüm başarılarımı hayallerimi yaşarken ilk düşüneceğim şey ışığım olucak. Bugünlere gelebildiysem onun sayesinde diyeceğim. Ne büyük gurur olsa gerek.. Bu gururu elbet bir gün yaşatacağım ona. Söz veriyorum. Bana hep derdi ben görebilecek miyim o günleri diye.. Bunu söylediğinde hep sonsuz vaktimiz varmış gibi hissederdim. Görürsün elbet derdim ama vaktimin bu kadar az olduğunu bilmezdim. İnsanlar hayatınızdayken onların kıymetini daha çok bilin olur mu? benim gibi çok vaktiniz var sanıp çok üzülmeyin sonra.. Size verilen emekleri ziyan etmeyin.. Rehberler ışık olmaya gelirler. Onların sevgisine emeğine layık insanlar olmak en büyük hayat borcumuz bizim.

O minik kız çocuğu büyüyecek, kendini çok geliştirecek ve kendini korumayı öğrenecek. Kendi ayakları üstünde sapasağlam durabilecek. Söz veriyorum büyüyeceğim, canımın ötesinde sevdiğim güzel ışığım.. Bundan sonraki hayatıma da tıpkı benim biricik ışığımın beni aydınlatıp yoluma çiçekler serdiği gibi ben de bir başka kız çocuğuna ışık olup yollarındaki dikenleri temizleyip mis kokulu çiçeklerle donatacağım yolunu. Böyle güzel yollarda yürünebileceğini o da bilsin yaşasın. tıpkı benim ışığımın bana yeni bir hayatın, çok çok güzel bir hayatın var olabileceğini gösterdiği gibi..tüm acılara,üzüntülere rağmen yolumuza çiçekler serebiliriz. Ben bunu gördüm yaşadım. Kendi kızıma da yaşatacağım..kendi ayakları üstünde çok güçlü bir şekilde duran, tertemiz kalbiyle ışıldayan çok güzel bir kız çocuğu yetiştireceğim. Çok uzaklarda da olsa hayatımın ışığının da beni göreceğini ve oradan kalbiyle gülümsediğini bileceğim.

Yolun açık olsun. Evrenin tüm güzelliği her zaman yanında olsun. Tüm zamanlarda ve mekanda bana yaptığın iyilikler sana sevgiyle dönsün yoluna ışık olsun, gücüne güç katsın. Çiçeklerle dolsun ömrün. En güzelini hakediyosun sen bilmesen görmesen de.. evren seni her zaman desteklesin her zaman sana yardım etsin. Dualarım,dileklerim tüm güzel düşüncelerim seninle. Sen beni korudun bu zamana kadar ben de seni koruyacağım. İnsan istedi mi yapamayacağı şey yok. Belki küçük bir kız çocuğuydum bugüne kadar gücü olmayan. Ama ayağa kalkıp gücümün farkında olduğumda ben de seni koruyacağım. Biliyorum, hayat bu dünya ile sınırlı değil. Çok fazla zaman, çok fazla mekan var. Tüm zaman ve mekanlarda ruhun ışıkla dolsun, seni beslesin, korusun benim sevgi dolu, güzel ışığım...

Bir kayıp veya değişim yaşıyorsanız, inanın. Bazen aleyhimize işleyen şeyler olur. Amacımızın gerçekleşmesi için gerekli olan daha büyük inancı, cesareti ve kararlılığı kazanmamızın değerli yolları olduklarını ancak daha sonra gösterirler. Kaderinizin ortaya çıktığını ve eninde sonunda doluluk ve ihtişam içinde ruhunuz olmanıza yardımcı olacak koşullardan geçmekte olduğunu bilin. Devam etmek. Hayatınızda olan her şey ilahi potansiyelinizi gerçekleştirmenize yardımcı oluyor. Bilin ki her karanlık,yerini aydınlığa bırakır.