Kendin Olmak

Okurken Dinlemelik Müzik Önerisi:

https://open.spotify.com/track/3B1RNSAqzPMc9Ul4h5TjNW?si=88e100460b5a4b2b

Derin bir okyanusta, yüzen bir balık gibiyim. Yüzeyden başladım, derinlere iniyorum. Yolum uzun, beni neler bekliyor bilmiyorum. Yaşarken öğreniyorum. Her dibe dalışımda yeni şeylerle karşılaşıyorum. O kadar uçsuz bucaksız bir derinlik ki bu. Ne kadar dalarsam dalıyım dibi gözükmüyor. Belki de sonu yoktur. Ama hayat bu. Yaşamadan bilemeyiz.

Şu günlerde kendimi böyle hissediyorum. Keşfetmem gereken çok fazla şeyin olduğunu görüyorum. Araftayım. Ben bu keşfin neresindeyim bilmek istiyorum. Geride kalmak istemiyorum. Diğer balıklar önümden geçiyor ,onları izliyorum. Ama ben hala daha ne kadar gidicem daha neler görmem gerekiyor bunları düşünüyorum. Belki düşünmeden sadece yüzmek lazımdır. Belki nereye gidiceğini oraya varmadan bilmen gerekmiyordur. Vardıktan sonra anlaşılıyodur belki.

Zihnimin içerisinde ''ne olmak istiyorum ve neredeyim'' soruları ile gezinen bir balık sürüsü var. Ordan oraya çaresizce yüzüyorlar. Bir yere de varamıyorlar sadece çırpınıyorlar. Hal böyle olunca asla şu anda olduğum hali göremiyorum. Bir şey olmam gerekmediğini göremiyorum. Zaten ben ''kendime'' sahipken başka bir şey olma kaygısının ne kadar yersiz olduğunu anlayamıyorum.

Maalesef biz insanlar hep bir yarış halindeyiz. Büyük balığın küçük balığı yediği bir sistem içerisindeyiz. Farkında değiliz belki ama tüm bu koşturma, tüm bu gelecek kaygısı, tüm bu kendine yetememe duygularının kaynağı belki de bu sistemdir. Neden bir yerlere gelebilmek için hep ''bir şey'' olmak zorundayız? Kendimiz olmak neden yetmiyor? hatta neden kendimiz olamıyoruz? Kendimize bu yüzden yabancılaştık belki de. Sistem bizi hep bir şeyler olmaya itti, kendimizden uzaklaşmamız gerektiğini düşündük. Sonra ara bulabilirsen kendini.. Kendimize yabancılaştık biz. Bir şeyler olma uğruna kendimizi kaybettik. Peki istediğimiz şeylere kendimiz olarak ulaşamaz mıyız? Ben sadece kendimi bulmak istiyorum. Diğer her şey çorap söküğü gibi gelicek zaten. Kendim olmadan ne yapabilirim ki? Ben bende değilsem ne anlamı var hayatımda ne olmuş ne bitmiş.. Bu yüzden benim derdim büyük balık küçük balık değil. Herkes kendi yüzdüğü kadar, derinlere daldığı kadar, gelişiyor hayatta. Birbirine yem olarak, bir başkasının ayağına çelme takarak bir yerlere gelinmiyor. Sen birine çelme takarsan başkası da sana çelme takar. Sen de yüzemezsin. Demek ki bu şekilde bir yerlere gelinmiyor.

Bu yolda yüzerken yaptığımız hatalardan biri de gereksiz şeyleri önemsemek, kafaya takmak oluyor. O balık neden daha büyük? o balık neden arkamda değil de önümde? gibi gereksiz sualler.. Başkalarının nasıl olduğuna fazla önem verdik. Halbuki benim yolumdan yalnızca ben gidebilirim. Diğerleri sadece eşlik edebilir. Çünkü onların da kendilerine ait gidecekleri bir yolları var. Ben bende olduğum sürece de benim yüzmeme kimse engel olamaz. Okyanusun içi çok büyük olabilir. Çok fazla dış unsur olabilir. Ama tek bir şeye sahipsiniz, o da kendinize. Sahip olduğunuz tek bir şeyi sahip olmadığınız sizi ilgilendirmeyen dış unsurlarla görmezden gelmeyin. Dışarısı bizim değil ve bu yüzden de bizi ilgilendirmiyor. Yol geniş ve herkes kendine giden yolda tek başına. Hepimize yeticek kadar yol var çünkü herkesin gideceği yön, kendine doğru.

Kendimize giden yol uçsuz bucaksızdır. Her insan bu deneyimi yaşayacak bir ''ben'' e sahip. Kendimizde olmak, kendimiz olmak bu yüzden çok değerli. Ben bir başkası olarak ''bir şey'' olamam. Ben zaten bir şey olamam ki ''kendimden başka''. Bütün mesele bu. Kendimizden başka bir şeye sahip olmadığımız..

Peki neden kendimize yetemiyoruz? Neden onu görmezden gelip hep yetersizlik duygusuyla karşı karşıyayız? Kendimizi beğenmiyoruz. Beğenmediğimiz şeyi kendimizde istemiyoruz. Bu yüzden bir şey olmaya çalışıyoruz. Halbuki olduğumuz veya olmayıp da olmayı istediğimiz her şey zaten bizim potansiyellerimiz. Gökten uçup gelmiycek bize sahip olmadığımız şeyler. Tüm potansiyellere biz zaten sahibiz. Ne olmak istersek zaten oyuz. Seçimlerimiz farklı sadece. İyi ve kötü ikisi de bizim potansiyellerimiz. Hangisini geliştirmek istediğimizse bizim seçimlerimiz.

Biz sahip olmamız gereken her şeye sahibiz. Sadece farkında değiliz. Kendimize yetememe duygusunun ne kadar anlamsız olduğunun daha iyi farkında mısın şimdi? Çünkü bize yeticek her şey içimizde. Şimdi, tüm bir şey olma kaygılarınızdan arındığınızı hissedin. Zaten ne olmak istiyorsanız o olduğunuzun farkında olun. Daha huzurlu dimi? Gereksiz kaygı, gereksiz yorgunluk hiçbiri kalmadı. İstediklerimize zaten sahibiz. Önemli olan bunun farkında olmaktı ve artık biz farkındayız. Şu hayatta kendinden başka bir şey isteme. Çünkü kendin her şeye sahip zenginliktesin. Biz böyle o kadar güzeliz ki.. kendimizi her keşfettiğimizde; kendimize saygımız, sevgimiz, anlayışımız katlanarak artıyor. Bunu görünce kendine karşı yaptığın tüm ihmalleri gülümseyerek hatırlıyorsun.

Bu okyanus çok derin ve o okyanus senin potansiyellerin. Kendine sahip çık. Seçimlerini neyden yana kullanırsan akıntı seni oraya götürücek. Seçimlerine dikkat et. Olmak istemediğin şeyleri seçme. Ama hepsinin de senin potansiyellerin olduğunu bil. Her şeye sahip olduğunu bil. Hangisini kullanmak istiyorsan onu geliştiriceğini bil. Kendinde neyi geliştirmek istiyorsan o senin içinde. Dışarıda değil. Bunun artık farkındaysan yola koyul.

İyi yolculuklar.

Dünyanın en özel hazinesine sahibim, yani; kendime. -yesilesarplikiz